Field-programmable gate array
In 1985 ontwikkelt Xilinx als eerste de FPGA: de XC2064 chip met 1000 poorten. Toen wist men natuurlijk nog niet dat de hedendaagse FPGA’s 10.000 maal groter zouden zijn. Verder zijn er vele uitbreiding en nieuwere programma’s gekomen om FPGA’s te programmeren. Vooral de grote toename van het computer-gebruik en Internet, hebben bijgedragen tot de groei van FPGA’s.
Een Field-programmable gate array, vaak afgekort tot FPGA, is een geïntegreerde schakeling bestaande uit programmeerbare logische componenten. Deze logische componenten kunnen geprogrammeerd worden als logische functies zoals AND, XOR, enzovoorts. Deze functies kunnen bijvoorbeeld decoders of eenvoudige wiskundige functies zijn. In het merendeel van de FPGA, kan men ook logische elementen terug vinden in de logische blokken.
FPGA’s zijn ontstaan in de jaren 80. Vanaf toen werd het een populaire keuze voor het maken van prototypes en producten. Een FPGA is een speciaal soort Programmable Logic Device (PLD). Deze PLD maakt de implementatie mogelijk van courante digitale circuits. De capaciteit van een FPGA is zodanig gegroeid dat er tegenwoordig een volledige multi-processor systeem in één enkele chip geplaatst kan worden.
Voor de implementatie van ontwerpen van digitale circuits die in de FPGA moeten komen, maakt men gebruik van een CAD programma. Deze CAD programma’s ondersteunen verschillende methodes om logische schakelingen toe te voegen. Aangezien deze digitale circuits steeds complexer en complexer worden zijn Hardware Description Languages (HDL’s) de enige praktische keuze om zulke systemen te definiëren.
Een HDL is een hoog niveau van de programmeertalen. Het laagniveau wordt meestal door CAD voorzien. Hierdoor kan de ontwerper zich volledig toeleggen op het functionele ontwerp.
