RFID – Radio frequency identification
Het principe van identificatie door middel van radiosignalen gaat terug tot de Tweede Wereldoorlog. Toen werden vliegtuigen voor het eerst voorzien van radiobakens, zodat vliegtuigen als vriend of vijand konden worden geïdentificeerd. RFID, zoals het in zijn huidige vorm wordt toegepast, stamt uit de jaren zestig. Twee Philips-medewerkers ontdekten toen hoe op afstand chips konden worden uitgelezen. Het bedrijf ID Engineering ontwikkelde daaruit toepassingen op het gebied van diefstalpreventie. C&A was het eerste bedrijf in Europa dat de nu overal bekende detectiepoortjes inzette. De toevoeging van een unieke productcode (EPC) en een beheerssysteem leidde tot de structuur die nu RFID heet.
Radio frequency identification, is een technologie om van een afstand informatie op te slaan en te lezen van zogenaamde RFID-“tags” die op of in objecten of levende wezens zitten. Deze tags kunnen “actief”, “semi-actief/semi-passief” of “passief” zijn.
Actieve RFID-tags voeden zich met een batterij en kunnen worden gelezen en geschreven met een “remote transceiver” ook wel “reader” genoemd die met een antenne radiogolven zendt en ontvangt, actieve tags zenden meestal met een interval hun ID uit.
Semi-actieve tags zenden hun signaal pas uit nadat deze door de reader geactiveerd is.
Passieve RFID-tags hebben geen eigen energiebron en zenden een antwoord door het omzetten van de energie van de radiogolven welke door de reader uitgezonden worden.
Tevens zijn er de zogenaamde chiploze tags, welke gebruikt worden voor eenvoudige identificatie taken zoals diefstalpreventie. Deze zijn strikt genomen geen RFID tags omdat ze geen uniek identificatie nummer bevatten. Ze bestaan namelijk uit een afgestemde resonantiekring welke op een specifieke frequentie energie absorbeert.
RFID-tags onderscheiden zich ook door de gebruikte frequentie. In het algemeen kan gezegd worden: hoe hoger de frequentie, des te verder het leesbereik. Hogere frequenties hebben echter meer moeite met metaal en vocht.
- 125 KHz – – – – – – – – – Low Frequency
- 13,56 MHz – – – – – – – -High frequency
- 860 tot 950 MHz – – – -Ultra High Frequency
- 2,45 GHz – – – – – – – – -Microwave
Soorten RFID tags
Er bestaan RFID-tags in de meest uiteenlopende vormen en afmetingen. Ze kunnen passief zijn of actief, alleen-lezen of lezen/schrijven. Passieve tags hebben geen eigen energiebron: ze benutten het elektromagnetische veld van een lezer om een stroom te induceren in de chip. Hierdoor gaat het signaal niet over een grote afstand (van enkele centimeters tot ongeveer vijf meter). Actieve tags hebben zelf een batterij om de chip te activeren en kunnen een signaal over een grotere afstand (van zo’n 100 meter tot zelfs een paar kilometer) uitzenden. Iedereen die in het bezit is van bluetooth, een pda, gsm of laptop zendt zo’n signaal uit en kunnen op die manier tot een bepaalde nauwkeurigheid gelokaliseerd worden. Ook de hoeveelheid data kan verschillen van enkele bits tot meer dan 1 megabit. Al deze mogelijkheden vertalen zich uiteraard ook in de prijs: een eenvoudige passieve tag kost niet meer dan dertig eurocent. Gecompliceerde RFID-tags die bijvoorbeeld gekoppeld zijn aan sensors die ook nog de temperatuur of vochtigheid meten zijn aanzienlijk duurder (soms wel 100 euro per stuk).
De laatste trend binnen de RFID branche is UHF EPC Class 1. Deze tags leveren betere prestaties dan de voorgaande UHF standaarden. Hierdoor wordt er steeds meer mogelijk met RFID. RFID tags zullen echter nooit de streepjescode geheel gaan vervangen aangezien de kostprijs altijd hoger zal zijn dan het printen van een streepjescode. Echter het grote voordeel van RFID tracking ten opzichte van barcoding is dat er geen vrij gezichtsveld nodig is tussen de barcode en de scanner. Hierdoor is het mogelijk om tegelijkertijd meerdere objecten te scannen.
Een nieuwe ontwikkeling is de printbare RFID-tag. Deze worden gemaakt met een vrij nieuwe techniek die het mogelijk maakt om metaal te printen. Hiervoor kan een normale inkjet printer aangepast worden om metaalzoutoplossingen, van koper of zilver, te kunnen printen. De geprinte tags moeten daarna alleen onder een warme pers gedroogd worden. Met deze ontwikkeling wordt het gebruik van RFID nog goedkoper.
